ROMAN İLE İLGİLİ ELEŞTİRİLER ( Eleştiriler ilk gelen ilk yayınlanır mantığına göre yayınlanmaktadır. Kelime sınırlandırması yoktur. Lütfen sayfanın aşağısına doğru takip edin.)

    1970,  Ankara doğumludur.  Orta ve lise öğrenimini Ankara Özel Tevfik Fikret Lisesi’nde tamamlamıştır.  Ankara Universitesi,  Siyasal Bilgiler Fakültesi,  Uluslararası Ilişkiler Bölümü mezunudur.  Yabancı bir misyon temsilciliğinde görev yapmaktadir.  Prof. Dr. Özgür Uzun ile evli ve bir çocuk sahibidir.

    Adil Küçükay’in   “Labirent:  Ölenler ve Gülenler” romanı,   daha önce yayınlanan Yöneliş adlı kitabinin devamı niteliğindedir.  Eser İslamköy sakinlerinin hayatlarından  bir kesit sunarken,  Doğu Karadeniz’in dürüst,  çalışkan ve manevi değerlerine bağlı halkının yaşamlarına bir ayna vazifesi görmektedir.  Kitap aynı zamanda okuyanı mânâ âlemine yaklaştıran bir eser.  Kitapda mânâ âleminin sahiciliği,  fonda Doğu Karadeniz’in yeşillikleri içerisinde okuyucuya anlatılmış,  okuyucunun kendisine sorular sormasını sağlamıştır.  Karakterler aracılığı ile mana aleminin sahiciliği ve gerekliliği anlatılırken,  Türkiye’nin son dönemlerde içinden geçtiği sosyal,  politik de ekonomik gelişmeler  yazarın görüşleri doğrultusunda analitik bir yaklaşımla ortaya konmuştur.   Tüm bu değerlendirmeler,  ağırlıkla İslamköy’de geçen romanda,  sakinlerin iki kuşak boyunca yaşadıkları inişli,  çıkışlı hayatları,  dostlukla beslenen beraberlikleriyle harmanlanmış,  okuyucuya sadece hayali kahramanlar sunmaktan öte,  ülkede yaşananlarla ilgili bir ışık tutmak amacıyla kaleme alınmıştır.

            Yazarin dili karakterlerin başından geçen olayları anlatırken,  okuyucuyu olayların içine çekecek kadar akıcı,  kahramanların yaşadığı bir takım hukuki süreçleri tasvir ederken,  hukukçu kişiliğini yansıtır şekilde teknik,  ayrıntılı ve okuyanda soru işaretleri bırakmayacak şekilde teferruatlandırılmıştır.  Yazarın yer yer Karadeniz kokan dili sayesinde romanın baş karakterlerinden Munise’nin her girdiği davaya iştirak ediyor,  kararlara onunla birlikte sevinip,  üzülüyorsunuz.  Kitabi okurken Munise’nin çocukluk aşkı Yadigar’a kavusmasını diliyor,  başına gelenlere kah üzülüyorsunuz,  kah onunla birlikte mutlu oluyorsunuz.  Yedi şehitlerin sırrının Jitem,  karşıt istihbarat,  DKG hesaplaşmalarının sonunda açıklığa kavuşması için çaba gösteren Ekrem,  Yusuf ve İhsan için endişeleniyorsunuz.  Köy büyüklerinin kendisinden sonra gelen kuşaklara gösterdiği anlayış,  sevgi,  saygı ve verdikleri değer sizi de içine çekiyor.  Yazarın kendi bakış açısından sunduğu Türkiye’de yaşananlara dair getirdiği politik açıklamalara katılın veya katılmayın,  roman maneviyatın verdiği güçle,  büyük bir aile gibi dayanışma ve bağlılık içinde yaşayan bu köy halkının bir ferdi olma isteği uyandırmayı başarıyor.

            Kitabı yüzünüzde bir gülümsemeyle bitirdiğinizde yazarın “Adil olmak, insanoğlu için meziyet değil,  zorunluluktur. ” cümlesinin herkese kılavuz olmasını diliyorsunuz. 

1998 yılında Ankara Üniversitesi,  Ankara Siyasal Bilgiler Fakültesi, İşletme Bölümü ‘nden mezun olmuştur. 1999-2003 yılları arasında farklı bankalarda farklı idari kadro ve pozisyonlarda çalışmıştır. 2003 yılından bu yana  bir medya kuruluşunda idari ve mali işler müdürü olarak çalışmaktadır. Evli ve bir çocuk babasıdır.

“ Yazarın geniş bilgi dağarcığından sızan bu satırlar hiç şüphesiz memleket sevdalısı ve dahi memleket meselelerine çok yakından bakan birisi tarafından kaleme alınmıştır. ”

Artvin/Arhavi Aşağı Şahinler Köyü (Napşit) 1959 doğumludur.İlk ve Ortaokulu ve liseyi Arhavi’de okumuştur.Yüksek öğrenimini Ankara Gazi Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi’nde İnşaat Mühendisi olarak tamamlamıştır. Türkiye’nin özellikle yollarla ilgili altyapı hizmetlerinde yıllarca alın teri dökmüş olup, hala bu işlerle iştigal etmektedir. Ülkesinin ufkunun her zaman aydınlık olmasını dilemiş ve bu uğurda elinden gelen mücadelenin içinde olmuştur. Bu kişi, birlik ve beraberlik içinde, insanların demokratik hak taleplerinden dolayı yaralanıp, sakat kalıp ölmedikleri ve birbirlerine düşürülmeye çalışılmadıkları, özellikle dış düşmanlarına karşı daima güçlü bir Türkiye’den yanadır.

Güzelliğini ancak içinde yaşarsanız görüp hissedebileceğiniz bir Karadeniz köyü…

İslamkent…

Yeşillikler içinde adeta Cennet’ten bir köşe…Köyde kurulu bulunan ve işletilen harika bir alabalık üretim tesisi. . Kameriyeler. . Derenin çağıltılı akan sesleri. . Yem verileceğini anlayan alabalıkların havuzun dibinde toplanıp çırpınmaları…Havuzda dost akraba toplantıları,  köye has balık yemekleri…

Bu güzel ve huzurlu köyün inançlı ve mütevazi insanları,  yaşamlarını sürdürürlerken köyün ve bölgenin sevilen büyüklerinin başına elim bir olay gelir ve o andan itibaren huzur içinde olduğunu düşündüğümüz köy sakinlerinin aslında karanlık ve sinsi dolapların döndüğü ve çözülmesi neredeyse imkansız bir Labirentin içinde savrulduğunu farkederiz.  

Devamında acılar,  gizlice yaşanan aşklar,  görev sorumlulukları ve inançlarının arasına sıkışıp kalan köyün genç ve yaşlı insanlarının Trabzon’a , Adapazarı’na ve yabancı ülkelere ve hatta hırıstiyan kadınlara kadar kadar uzanan yalnızlık,  korku, endişe ve bedbahtlık dolu yaşamlarından kesitler görüyoruz.

Küçük bir köyün içinden gelişip devam eden olaylar örgüsünün devletler seviyesindeki bilek güreşlerine ve acımasız PKK örgütü ve diğer örgütlerin bu güzelim bölgeyi huzursuz bırakmasına tanık oluyoruz.

Genç  savcı Yadigar- avukat Münise ve aileleri ile akrabalarının çevresinde gelişen karmaşık olayların arasında ihmal edilen yakınlık, aşk ve zoraki ihanetlerin de romanıdır aslında bu…

Yaşadığımız güzel ama gerçek dostu olmayan ülkemizde okuyup çalışarak ülkesine samimi duygularla hizmet etmek ve bir yerlere gelmek isteyen Yadigar ve diğer bireylerin de bu çaba sırasında erkek ve kadın yaradılışındaki en güzel duygu olan ve bence Allah sevgisinin kuluna yansıması şeklinde isimlendirilebilecek aşkı ve sevdayı bir kenara bırakma lüksü olmamalıdır.  

“Aşk ruhsal bir hastalıktır” cümlesine katılmama rağmen,  insana kendini bazen Cennette bazen Cehennemde hissettiren hastalığa bir gün herkesin yakalanmasını umut ederim. Çünkü aşkı yaşamamış insanların hayatlarından bir parçasını sahipsiz ve hasret içinde sürdürmek zorunda kaldığını düşünürüm.  

Aşkı bulan insan onu kesinlikle kariyer ya da herhangi başka,  haklı olduğunu sandığı sebeplerle reddetmemeli ve ona sonuna kadar sahip çıkmalıdır.  Bu benzersiz hastalığa yakalanmayan ve hiç tadamayanların olduğu dünyamızda aşkı aramaktan asla vaz geçmemeliyiz.

Yüce Yaratan tarafından yaşam verilen erkek ve kadının birlikte yaradılışında bir bütünleme kaygısının olduğunu kim reddedebilir?

Bu kaygıya mutlaka cevap vermelidir insanoğlu…

Çünkü erkeksiz bir dünya kadınlar için ne kadar yaşanılmaz ise kadınsız bir dünyanın da erkekler için hiçbir anlam ifade etmediğini anlatmaya bile gerek yoktur.

Sevilmek ve sevmek duygusunu insan oğlunun yaşamında en az bir kere tadabilmesi dileğiyle kendi Labirent’ lerimizin karmaşık yollarında bazen sıkıntılı, bazen neşeli,bazen umutlu bazen de umutsuzca yol alanları izleyip,ölenleri yad ederken gülebilenleri de selamlıyoruz… ve … dindar olsun ateist olsun insanları Allah’a yaklaştıran en önemli duyguyu da hiçbirimiz unutmamalıyız. Onun adına kısaca “Hoşgörü” diyoruz. “Hoşgörü” insanoğlunun en büyük erdemi olmalıdır.